Παίζετε στοίχημα; Ασχολείστε με το πόκερ; Σπαταλάτε ώρες σε παιχνίδια των καζίνο; Καλά κάνετε, μόνο που είμαι σίγουρος ότι χάνετε χρήματα. Είμαι σίγουρος, γιατί άμα κερδίζατε δε θα διαβάζετε αυτό το άρθρο! Θα είχατε την αυτοπεποίθηση στην οποία αναφέρομαι. Την αυτοπεποίθηση με την οποία γεμίζετε όχι μόνο όταν κερδίζετε στα τυχερά παιχνίδια, αλλά όταν επιτυγχάνετε κάτι σημαντικό στη ζωή σας. Την αυτοπεποίθηση που σας κάνει να νιώθετε πως «πετάτε». Αυτή τη χαμένη αυτοπεποίθηση θα προσπαθήσουμε να βρούμε στο σημερινό άρθρο.
Όταν παίζετε στοίχημα, πιστεύετε ότι θα κερδίσετε; Πριν την επίσκεψή σας στο καζίνο, δε σκέφτεστε πως ούτως ή άλλως «πηγαίνετε για να χάσετε», αλλά τουλάχιστον θα προσπαθήστε να το διασκεδάσετε; Όταν κάθεστε να παίξετε online πόκερ, δε φοβάστε πως θα καθίστε με καλύτερους αντιπάλους;
Πώς περιμένετε να κερδίσετε με αυτήν την ψυχολογία; Εάν από την αρχή αποδεχθήκατε πως θα χάσετε χρήματα, θα είναι έκπληξη εάν τελικά κερδίσετε! Αν δεν πιστεύετε εσείς ο ίδιος στον εαυτό σας, γιατί να σας πιστέψει η θεά τύχη;
Η ιστορία της χαμένης αυτοπεποίθησης ξεκίνησε πολύ παλιά. Από τις πρώτες φορές που παίξαμε στοίχημα, που μας μοιράστηκε η πρώτη παρτίδα στο πόκερ, που γύρισε για πρώτη φορά η μπίλια στη ρόδα της ρουλέτας. Κι αυτό γιατί βρεθήκαμε εξαρχής να χάνουμε χρήματα. Μπορεί ίσως όχι από την πρώτη μέρα, αλλά μετά λίγο καιρό το πορτοφόλι μας ήδη πονούσε.
Όσο περνούν τα χρόνια, όσες φορές κι αν κερδίσουμε στο στοίχημα, στο πίσω μέρος του μυαλού μας θα είναι πάντα ότι είμαστε χαμένοι. Δεν πρόκειται να πάρουμε πίσω τα χαμένα, να ρεφάρουμε, όσο τυχεροί κι αν σταθούμε. «Δε μας πέφτει και το Τζόκερ». Πώς θα σου πέσει το Τζόκερ, αφού δεν παίζεις Τζόκερ;; Παίξε τουλάχιστον ένα δελτίο Τζόκερ και μετά γκρίνιαξε. Μπορεί να είναι σχεδόν απίθανο να κερδίσεις, αλλά είναι σίγουρα αδύνατο να κερδίσεις αν δεν παίζεις!
[quote type=»center»]Το ‘πιασες;[/quote]
Αυτή η αρνητικότητα είναι που σε εμποδίζει να κερδίζεις. Είναι η απογοήτευση όλων των προηγούμενων χαμένων παικτικών συνεδριών όπως λέει η Ε.Ε.Ε.Π.. Όλες εκείνες οι μέρες που χάσαμε χρήματα στο στοίχημα, στον τζόγο γενικά σε οποιαδήποτε μορφή του. Το έχουμε δει πολλές φορές το έργο. Κάποιες μέρες κερδίζουμε για να τα χάσουμε όλα την επόμενη μέρα. Κι άλλα τόσα την επόμενη.
Προφανώς δεν παίζεις σωστά στοίχημα, δεν έχεις κάποια στρατηγική, κάποιο κερδισμένο σύστημα. Ποντάρεις στην τύχη. Και ήδη το παιχνίδι είναι στημένο εναντίον σου. Οι πιθανότητες είναι υπέρ της μπάνκας. The house always wins. Για κάποιους όμως το always δεν είναι always. Και σε βάθος χρόνου ο παίκτης κερδίζει. Όχι πάντα, αλλά είναι ένας κερδισμένος παίκτης μακροχρόνια. Πώς μπορούν και κερδίζουν;
Πιστεύουν στο σύστημά τους, πιστεύουν στα μαθηματικά, πιστεύουν στις ικανότητές τους, πιστεύουν στον εαυτό τους.
Ας κάνουμε μια παρένθεση κι ας πούμε μια ιστορία λίγο διαφορετική από το στοίχημα, να πάρουμε μια ανάσα.
Γνωρίζετε πως ασχολούμαι με το blogging. Αυτή τη στιγμή βρίσκεστε σε ένα blog μου. Το blogging δεν είναι τίποτα σπουδαίο, απλά μοιράζομαι τις εμπειρίες μου με τους αναγνώστες. Υπάρχουν πολλοί bloggers στο ίντερνετ, οι περισσότεροι άγνωστοι, κάποιοι γνωστοί, κάποιοι επιτυχημένοι και κάποιοι τόσο επιτυχημένοι που ζουν το όνειρο. Τις τελευταίες μέρες διάβασα για έναν από αυτούς και σκέφτηκα να σας μεταφέρω την ιστορία του.
Είμαι σίγουρος ότι θα σας βοηθήσει να βρείτε τη χαμένη σας αυτοπεποίθηση.
Ο Jon Morrow είναι ένας blogger. Τώρα. Παλιότερα δεν ήταν. Ώσπου το Απρίλιο του 2006 είχε ένα πολύ σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα. Τους 3 μήνες της ανάρρωσης του τους πέρασε σκεπτόμενος τη ζωή του και την καριέρα του. Τα όνειρά του. Κι αυτά που σκέφτηκε τον έκαναν να διαπιστώσει, πως δεν του άρεσε όπως πήγαιναν τα πράγματα.
Οπότε παραιτήθηκε από τη δουλειά του. Σταμάτησε να πληρώνει λογαριασμούς, πούλησε τα πάντα και έφυγε χωρίς να πει ούτε αντίο. Οι φίλοι του πίστεψαν ότι τρελάθηκε και αναρωτήθηκαν τι θα έκανε.
«Μπορεί να κάνω ένα blog», είπε. Κι αυτό έκανε.
Τους επόμενους μήνες δούλευε το blog του από τις 8 πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ. Δεν έκανε τίποτα άλλο, δεν έβλεπε φίλους, δεν έβλεπε τηλεόραση. Η ζωή του ήταν το blog, η επαφή του με άλλους bloggers και η ενεργή συμμετοχή του στο διαδίκτυο. Αντιλαμβάνεστε το επίπεδο αφοσίωσης πιστεύω.
Μετά 3 μήνες το blog του ήταν ένα από τα ταχύτερα αναπτυσσόμενα blogs του ίντερνετ, κερδίζοντας μάλιστα και κάποια βραβεία. Τελικά του έγινε πρόταση να δουλέψει στο Copyblogger, την οποία δέχθηκε οπότε και πούλησε το προσωπικό του blog για 5ψήφιο ποσό.
Αυτό ήταν μόνο η αρχή. Το 2009 αποφάσισε πως η ποιότητα ζωής του στην Αμερική ήταν χάλια. Δεν τα πήγαινε καλά με τους γείτονες, ο καιρός ήταν άσχημος και το σπίτι του ήταν διαρκώς ακατάστατο, οπότε δεν φώναζε φίλους στο σπίτι. Ένας φίλος του που είχε μεταναστεύσει στο Μεξικό, του περιέγραφε πόσο ωραία περνάει εκεί, τι ωραίο καιρό έχει και πόσο ανέμελη είναι η ζωή. Κι έτσι ο Jon μετανάστευσε στο Μεξικό.
Αποχαιρέτησε τους φίλους του, πούλησε τα υπάρχοντά του και οδήγησε 5.000 χιλιόμετρα μέχρι το Mazatlan του Μεξικό. Πλέον «δουλεύει» από το μπαλκόνι του, αγναντεύοντας τη θάλασσα, απολαμβάνοντας τον ήλιο και πίνοντας κοκτέιλ. Γράφει σε διάφορα πολύ επιτυχημένα blogs πέρα από τη δουλειά του στο CopyBlogger, ένα εκ των οποίων του απέφερε μισό εκατομμύριο δολάρια το 2012! Ονειρεμένη ζωή ε; Η τύχη τον ευνόησε, έτσι; Τυχεράκιας.
Ο Jon έχει μια θανατηφόρο ασθένεια. Την spinal muscular atrophy. Η ασθένεια τον έχει καθηλώσει σε αναπηρικό καροτσάκι. Ο Jon δεν μπορεί να νιώσει οτιδήποτε κάτω από το λαιμό. Δεν μπορεί να κουνήσει τίποτα εκτός από το πρόσωπό του! Κι έτσι τα άρθρα του τα υπαγορεύει σε μικρόφωνο! Τα άρθρα που συγκεντρώνουν 100+ σχόλια κατά την πρώτη βδομάδα δημοσίευσής τους και μοιράζονται κατά χιλιάδες!
Δεν είναι συγκλονιστικό;
Η ασθένεια του Jon του κόστιζε $127.000 το χρόνο στην Αμερική για φάρμακα και νοσηλεία! Τα περισσότερα του τα κάλυπτε η ιδιωτική του ασφάλεια, επιτρεπόντας του μόλις $700 για προσωπικά έξοδα το μήνα. Όσα και να κέρδιζε από την εργασία του. Εάν έβγαζε $5.000 το μήνα, τα $4.300 πήγαιναν απευθείας στα ιατρικά έξοδα. $700 ήταν το μέγιστο που θα είχε διαθέσιμα κάθε μήνα, μέχρι να πεθάνει, όσα και να κέρδιζε!
Αυτήν την ασφάλιση διέκοψε όταν πήγε στο Μεξικό. Την ασφάλιση που του κάλυπτε έξοδα αξίας $127.000. Για ποιο λόγο; Γιατί σιχάθηκε όπως λέει την ζωή που ζούσε. Και τώρα στο Μεξικό, όχι μόνο καλύπτει μόνος του τις ιατρικές του ανάγκες, αλλά συντηρεί τους γονείς του που μετανάστευσαν μαζί του και πήρε μάλιστα αυτοκίνητο στον πατέρα του! Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να κουνηθεί από το λαιμό και κάτω, έκανε δώρο ένα αυτοκίνητο! Κι όλα αυτά τα πέτυχε όπως χαρακτηριστικά λέει, επειδή έπαψε να ανησυχεί για τον εαυτό του και ξεκίνησε να βοηθά τον κόσμο μέσω των blogs του.
Κάπου εδώ κλείνουμε την παρένθεση της ιστορίας αυτής.
Να είναι καλά όπου και να είναι ο Jon, το θέμα είναι πώς θα αποκτήσουμε εμείς την αυτοπεποίθησή του. Εμείς που στεκόμαστε στα δυο μας πόδια και γκρινιάζουμε για το παραμικρό στη ζωή μας. Που καταριόμαστε την τύχη μας και βρίσκουμε ένα σωρό δικαιολογίες όταν χάνουμε στο στοίχημα. Που όλα μας φταίνε και που νομίζουμε ότι η ζωή μας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Ελπίζω η ιστορία του Jon να σας βοήθησε να πιστέψετε έστω και λίγο στον εαυτό σας. Να βρήκατε ένα κομμάτι της χαμένης σας αυτοπεποίθησης. Να πείτε, ως εδώ, φτάνει, δε θα χάσω άλλα χρήματα στον τζόγο, στο στοίχημα, στο καζίνο, στο πόκερ. Θα διαβάσω, θα μάθω πώς να κερδίζω και θα κάνω μια νέα αρχή. Όπως ο Jon άφησε την παλιά του ζωή στην Αμερική και είναι απλά μια ανάμνηση, έτσι θα πρέπει να ξεχάσουμε τα λάθη που έχουμε κάνει μέχρι τώρα.
Ξεκινώντας από σήμερα.
Όσο σκεφτόμαστε τα χαμένα χρήματα του χθες, δεν πρόκειται να εμπιστευτούμε στον εαυτό μας τα χρήματα του αύριο. Θα είναι κι αυτά χαμένα. Κυρίως γιατί ήδη τα θεωρούμε χαμένα. Κι αν διασκεδάζετε χάνοντας χρήματα, είναι καιρός να διαπιστώσετε πως είναι πολύ πιο διασκεδαστικό όταν κερδίζεις χρήματα. Ακόμα κι αν σταματήσεις το στοίχημα, είναι πιο διασκεδαστικό από το να χάνεις!
Μην ξεχνάτε όμως πως τα χρήματα δε φέρνουν την ευτυχία.
