Πάρα πολύς λόγος έχει γίνει το τελευταίο διάστημα σχετικά με το αν πρέπει ή όχι να παραμείνει ο Manolo Jimenez στην τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ και την προσεχή περίοδο. Ο 53χρονος Ισπανός τεχνικός φαίνεται να έχει έρθει σε προφορική συμφωνία με τον ισχυρό άνδρα της «Ένωσης», Δημήτρη Μελισσανίδη, ώστε να συνεχίσει το έργο που ξεκίνησε από τις 19 Ιανουαρίου, ωστόσο η συμφωνία αυτή είναι στα λόγια και όχι – ακόμη – στα χαρτιά.
Κι ενώ όλα έδειχναν προς παραμονή, τα αρνητικά αποτελέσματα του τελευταίου 20ημέρου αρχίζουν να αλλάζουν τα δεδομένα. Η απώλεια του Κυπέλλου αλλά και η διαφαινόμενη απώλεια της πρώτης θέσης στα Play Off της Superleague, έχουν προκαλέσει εκνευρισμό σε οπαδούς αλλά και διοικητικούς παράγοντες της ΑΕΚ. Τι έχει κάνει, όμως, μέχρι τώρα, ο Jimenez;
Περιεχόμενα
ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Οι «υπερασπιστές» του πρώην τεχνικού της Sevilla, ισχυρίζονται πως ο Jimenez παρέλαβε μια ομάδα «καμένη γη», έπειτα από το πέρασμα των Temur Ketsbaia και Jose Morais από την τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ. Και δεν έχουν και πολύ άδικο, αφού ο «Δικέφαλος» βολόδερνε μεταξύ 5ης και 8ης θέσης του βαθμολογικού πίνακα, μην έχοντας εξασφαλισμένη θέση στην πρώτη πεντάδα, που οδηγεί στην Ευρώπη.
Όταν ανέλαβε ο Jimenez η ΑΕΚ είχε απολογισμό 5-7-3 και 23-16 γκολ και ολοκλήρωσε την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος με 14-11-5 (53 βαθμοί) και 54-23 τέρματα. Δηλαδή με τον Ισπανό το κοντέρ έγραψε 9-4-1 με 31-7 γκολ – αν μη τι άλλο άκρως ικανοποιητικός απολογισμός. Πολλοί έλεγαν, μάλιστα, πως αν είχε αποχωρήσει νωρίτερα ο Morais, η ΑΕΚ θα μπορούσε να «χτυπήσει» ακόμη και τον πρωταθλητή Ολυμπιακό – υπερβολές.
ΤΑ ΝΤΕΡΜΠΙ
Έχοντας κατά νου πως πέρυσι η ΑΕΚ σημείωσε τρεις νίκες στα ισάριθμα ντέρμπι στο ΟΑΚΑ (όλα με σκορ 1-0 και σκόρερ τον Ronald Vargas) με τον Gustavo Poyet στον πάγκο της – και μάλιστα τη χρονιά της επιστροφής της μετά την περιπέτεια σε Γ’ Εθνική και Football League – ο Jimenez είχε δύσκολο έργο. Ωστόσο, ξεκίνησε θετικά, με το 1-0 επί του Ολυμπιακού (19/2) με το τυχερό φάουλ-γκολ του νεοαποκτηθέντα Astrit Ajdarevic. Άρχισαν, μάλιστα, και οι έπαινοι για τον σκόρερ, τον οποίο θεώρησαν αρκετοί ως τον ιδανικό παρτενέρ του Jakob Johansson στη μεσαία γραμμή της «Ένωσης».
Σχεδόν ένα μήνα μετά, στις 12/3, έρχεται το άνετο 3-0 επί του ΠΑΟΚ, με τον – επίσης ερχόμενο τον Ιανουάριο – Sergio Araujo – να σκοράρει δις! Αποθέωση για τον Jimenez. Και, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, η προσγείωση δεν άργησε να έρθει. Στις 2/4, ο Παναθηναϊκός κάνει πάρτι στο πρώτο μέρος στο ΟΑΚΑ, προηγείται με 2-0 και οι αποδοκιμασίες των φίλων της ΑΕΚ φτάνουν… ως τη Νέα Φιλαδέλφεια. Οι αλλαγές του Jimenez – ίσως το μοναδικό ματς του οποίου την εξέλιξη όντως επηρέασε – έφεραν το σκορ στο 2-2, για να αναγκάσει ο Markus Berg στις καθυστερήσεις την ΑΕΚ στην πρώτη της ήττα σε αυτό το δεύτερο πέρασμα του Ισπανού από τον πάγκο της.
ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ
Ακολούθησε, όμως, η πρόκριση επί του Ολυμπιακού στο Κύπελλο, για να επιστρέψει και πάλι η αισιοδοξία στα αποδυτήρια και στον κόσμο της ΑΕΚ. Γκολ ο Araujo, γκολ και ο Patito Rodriguez – έστω και με τη βοήθεια του χεριού – και η «Ένωση» είναι μια ανάσα από τον τελικό για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά χάρη στη νίκη 2-1 στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης). Στον επαναληπτικό του ΟΑΚΑ, όμως, ο Alaixys Romao κάνει το 0-1 και στις καθυστερήσεις το δοκάρι σώζει την ΑΕΚ από το έμφραγμα, στην κεφαλιά του Oscar Cardozo.
Νέοι τριγμοί σχετικά με την εικόνα των «κιτρινόμαυρων», αλλά η πρόκριση επισκιάζει τις γκρίνιες. Η κατάσταση δεν βελτιώνεται στον τελικό του Κυπέλλου στο Βόλο. Κι αν το τρόπαιο κρίθηκε στο γκολ-οφσάιντ του Pedro Henrique, η εικόνα της ΑΕΚ κάθε άλλο παρά ικανοποιητική είναι. Δημιουργία μηδενική, φάσεις ελάχιστες, αυτοματισμοί ανύπαρκτοι, πίεση άσκοπη. Τα επισκίασε, πάλι, όλα αυτά η απώλεια του τροπαίου με τον τρόπο που αυτή ήρθε.
ΤΑ PLAY OFF
Αν ζητούμενο ήταν η αντίδραση μετά το χαμένο τελικό, αυτή βγήκε στην Τούμπα, στο ξεκίνημα των Play Off. Ο πληγωμένος εγωισμός των παικτών, το καλό στήσιμο από τον Jimenez και η… πανηγυρική ατμόσφαιρα στον ΠΑΟΚ, έφεραν ένα εκρηκτικό πρώτο 25λεπτο από την πλευρά της ΑΕΚ. Το γκολ του Didac Vila έκανε τη διαφορά αν και το σκορ θα μπορούσε να ήταν 0-3 στο 25’. Από εκείνο το χρονικό σημείο και μετά, πάντως, η «Ένωση» απλά κοιτούσε πώς θα τελειώσει το ματς, όχι πώς θα φτάσει σε δεύτερο γκολ.
Το μεγάλο κάζο ήρθε τρεις μέρες μετά, στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Πανιώνιο. Που έκανε μια ευκαιρία στην αρχή, σκόραρε και μετά κλείστηκε στην άμυνα. Η ΑΕΚ έφτασε να έχει 80% κατοχή μπάλας στο πρώτο ημίχρονο και… μηδέν (0) τελικές στο διάστημα αυτό! Γιατί; Επειδή δεν υπάρχει δημιουργία. Μεσοεπιθετικά είναι αδούλευτη, ανοργάνωτη, ασύνδετη.
Μία από τα ίδια και στα επόμενο ματς με τον πληγωμένο Παναθηναϊκό. Κι αν στο ΟΑΚΑ ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος έδωσε τη λύση με μακρινό σουτ στο 85’, στο «Απόστολος Νικολαϊδης» ήρθε η (νέα) ήττα με 1-0 και – όπως φαίνεται – αντίο πρωτιά.
ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ
Όταν ο ίδιος ο Johansson δηλώνει πως «υστερούμε πολύ στο μεσοεπιθετικό κομμάτι»… Όταν ο Jimenez λέει πως «οι παίκτες μου δεν είχαν καρδιά»… Όταν οι Patito και Vargas μπαινοβγαίνουν στην αποστολή και στην ενδεκάδα και είναι ανοιχτό το θέμα της παραμονής τους… Όταν ο πρώτος σκόρερ (!!!) Tomas Pekhart έχει ξεχαστεί σε κάποια γωνιά του πάγκου – δεν ήταν καν στην αποστολή για τον τελικό του Κυπέλλου… Όταν μια εξάδα παικτών (Ognjen Vranjes, Dmytro Chygrynskiy, Andre Simoes, Vila, Rodrigo Galo και Πέτρος Μάνταλος) έχουν σκάσει από τα συνεχόμενα παιχνίδια… Όταν επιμένεις στον Hugo Almeida που θυμίζει κάτι χειρότερο από παλαίμαχο επιθετικό… Όταν η μπάλα δεν φτάνει ποτέ και σωστά στον Araujo – που επίσης σκέφτεται την αποχώρηση όντας δανεικός…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Προφανώς κάτι δεν κάνεις καλά. Ίσως να μην κάνεις πολλά πράγματα καλά. Αν το ταβάνι της ΑΕΚ θεωρείται απλά η πεντάδα και μια καλή πορεία στο Κύπελλο, ίσως ο Jimenez να είναι αρκετός. Ωστόσο αυτό που εμφανίζει στο γήπεδο δεν είναι ομάδα. Δεν είναι δουλεμένο σύνολο. Έχουν περάσει τέσσερις γεμάτοι μήνες από την ημέρα που ανέλαβε την ΑΕΚ και η πορεία είναι τον τελευταίο 1,5 μήνα καθοδική. ΟΚ, δεν την ετοίμασε ο Ισπανός την ομάδα, αλλά πλην της αλλαγής ψυχολογίας στο πρώτο διάστημα και τον φρέσκο αέρα που ευνόητα έφερε, τι άλλο έκανε;
Βοηθήθηκε από το πρόγραμμα, έκανε ένα καλό σερί αποτελεσμάτων – με νίκες, όπως το 6-0 επί της… ουραγού Βέροιας, το 2-0 σε Πλατανιά και Λιβαδειά ή και το 1-0 στον Ατρόμητο – αλλά ούτε τον Ηρακλή στο «Καυτανζόγλειο» κέρδισε, ούτε τον ΠΑΣ Γιάννενα στους «Ζωσιμάδες», ούτε τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη. Οι «κυανέρυθροι», δε, έχουν κάνει την ΑΕΚ… πελάτισσα από πέρυσι, όταν και επέστρεψαν οι «κιτρινόμαυροι».
Εν κατακλείδι, τρεις προπονητές πέρυσι (Τραϊανός Δέλλας, Poyet, Στέλιος Μανωλάς), τρεις και φέτος. Πέρυσι Κύπελλο, νίκες στα ντέρμπι και για ένα… δοκάρι του Χρήστου Αραβίδη παραλίγο πρώτη θέση στα Play Off. Φέτος, χαμένος τελικός Κυπέλλου, 2-0-1 στα ντέρμπι και μόνο αν έρθουν τα πάνω κάτω θα κατακτηθεί η πρώτη θέση στο μίνι πρωτάθλημα. Από θέαμα δε, αφήστε το καλύτερα.
Όχι, δεν αφήνω στο απυρόβλητο τους παίκτες ή τη διοίκηση του Δημήτρη Μελισσανίδη. Προφανώς και οι ποδοσφαιριστές έχουν το δικό τους – μεγάλο – μερίδιο ευθύνης και παίζουν στο 100% μόνο όταν δουν τα ζόρια και ό,τι… θα πάρει φωτιά η γούνα τους. Προφανώς και ο ιδιοκτήτης φταίει για τις συνεχείς αλλαγές των προπονητών, αφού είναι οι δικές του επιλογές αποτυχημένες και προσπαθεί συνέχεια να τις διορθώσει, αλλά και επειδή δεν φέρνει παίκτες που αποδεδειγμένα μπορούν να ανεβάσουν επίπεδο την ομάδα. Ωστόσο, από ένα προπονητή – που ήταν δυο χρόνια άνεργος και βρήκε την ΑΕΚ ως σανίδα σωτηρίας για να βγει ξανά στην επιφάνεια – περιμένω πολλά παραπάνω, ειδικά από την εμπειρία που έχει και από το προηγούμενο πέρασμά του από το ΟΑΚΑ.
Προσωπικά έχω απογοητευτεί σε πολλούς τομείς από τον Manolo Jimenez. Κι αν, όπως λέγεται, δεν έχουν πέσει υπογραφές για την ενεργοποίηση της οψιόν παραμονής του, θα επέλεγα τη λύση της συνεργασίας. Φυσικά, άλλος έχει το καρπούζι, άλλος και το μαχαίρι. Στα δικά μου μάτια, πάντως, η ΑΕΚ με τον Ισπανό μέλλον ευοίωνο δεν έχει…
